Kitap'ın Yakup Kısmı Hakkında Sorular
YANIT: Yakup, İsa Mesih'in üvey kardeşidir. Bu Yakup, İsa'nın öğrencisi ve Yuhanna'nın kardeşi olan Yakup değildir, çünkü İsa'nın öğrencisi olan Yakup öldürülmüştür.
Yakup Kitabı, çok iyi bir Yunanca'yla yazılmıştır. Yakup kitabı kendisi de yazmış olabilir, bir yazıcıya dikte ettirmiş de olabilir.
SORU: Yakup, on iki öğrenciden biri ya da elçi Pavlus değil de, Rab'bin kardeşi Yakup olduğundan Yakup Kitabı'nı neden okumamız gerekiyor?
YANIT: Yakup Kitabı'nı en az iki nedenden ötürü okumalıyız:
1. İsa, 1 Korintliler 15:7'de özellikle Yakup'a görünmüştür.
2. Pavlus, Galatyalılar 2:7-8'de Yakup'tan bir elçi olarak söz etmiştir. Hippolitus (M.S. 222-235/6), On İki Elçi Hakkında anlamına gelen On the Twelve Apostles adlı kitabında Rab'bin kardeşi, Yeruşalim'in ilk piskoposu ve yetmiş elçiden biri olan Yakup'tan söz eder. Orijen (M.S. 225-254), Orijen Celsus'a Karşı anlamına gelen Origen Against Celsus, kitap 1, bölüm 17, sayfa 416'da Yosefus'un Yakup hakkında yazdığından söz eder.
SORU: Yakup Kitabı ne zaman yazılmıştır?
YANIT: Yosefus, Rab'bin kardeşi Yakup'un M.S. 62 yılında şehit edildiğini söylediğinden bu tarihten önce yazılmış olması lazımdır.
SORU: Yosefus, Yakup hakkında ne der?
YANIT: Bu konuda iki tane kaynağımız bulunuyor: Yosefus'un kitabı (Yahudiler'in Eski Eserleri anlamına gelen Antiquities of the Jews kitap 18. 100. 5 bölüm 2.) ve ikinci bir bağımsız kaynak olan Orijen. Orijen M.S. 225-254'de yazmış ve Yosefus'un yazdıkları hakkında bazı şeylerden söz etmiştir. Origen Against Celsus, kitap 1, bölüm 47, sayfa 416 şöyle der: "Yosefus, Antiquities of the Jews adlı eserinin 18'ci kitabında Yahya'nın vaftizci olduğuna tanıklık eder... Bu yazar, İsa'ya Mesih olarak inanmadığı halde, Yeruşalim'in düşüşü ve tapınağın yok edilmesinin nedenini araştırırken, halkın başına gelen felaketlerin nedeninin İsa'ya karşı kurulan komplo olduğunu söylemesi gerekirken (çünkü onlar bir peygamber olan Mesih'i öldürmüşlerdi), yine de, kendi isteğine karşı olduğu halde gerçekten uzak olmayan bir şey söyler: Yahudiler'in başına bu felaketlerin (kendisine Mesih denilen) İsa'nın kardeşi olan Adil Yakup'un ölümünden ötürü geldiğini, bu adam adaletiyle tanınan biri olduğu halde Yahudiler'in onu öldürdüğünü söyler."
YANIT: Birçokları Yakup'un ana hatları çıkarılması zor bir kitap olduğunu söyler. Yakup Kitabı hakkında yapılan beş değişik ana hat, "alt bölüm parçaları" üzerinde görüş birliğindedir ama her birinin genel ana hatları farklı farklıdır. Aşağıda Yakup'un içeriğini hatırlama konusunda yardımcı olan basit bir ana hat yer alıyor.
Bölüm Başlık
1. Tanrı Sözü'nde Azimle Devam Etmek
2. Tarafsızca Çalışmak
2a. Tarafsızlık: Örnek, mantığın savı ve Kutsal Kitap'ın savı
2b. İman ve işler: Örnek, mantığın savı ve iki tane Kutsal Kitap savı
3. Bilgece Konuşun
4. Alçakgönüllülükle Boyun Eğin
5. Sabırla Paylaşın
SORU: Kutsal Kitap'ın başka hangi kısımları Yakup Kitabı'na benzer?
YANIT: İlk bakışta, Yakup başka hiçbir kitaba benzemez görünür. Ama onu daha iyi incelediğimizde Yakup'un dört başka kitaba benzediğini görürüz.
Süleyman'ın Özdeyişleri Kitabı'nda da Yakup Kitabı'nın içerdiklerine benzeyen birçok ahlaksal buyruk yer alır.
Dağdaki Vaaz'da (Matta 5:3-7:23) Yakup Kitabı'ndakilere benzeyen 14 paralellik yer alır.
1 Yuhanna ve Yakup'un çarpıcı paralellikleri vardır.
1 Petrus ve Yakup arasında da paralellikler vardır.
Son olarak, Yakup 21 Eski Antlaşma kitabında yer alan ayetlerden söz eder.
SORU: Yakup 1:1 ve Yakup 2:1'e baktığımızda, Yakup, Spitta ve Meyer'in iddia ettiği gibi esas olarak üzerinde çok az Hıristiyan düzeltmesi yapılmış bir Yahudi eseri midir?
YANIT: Hayır. Yakup 1:1 ve 2:1'e ek olarak, iki ana nedenden ötürü Yakup Kitabı bütünüyle bir Hristiyan eserdir:
1. 1 Yuhanna, 1 Petrus ve Matta'daki Dağdaki Vaaz olmak üzere Yeni Antlaşma'daki başka kitaplara benzerliğinden ötürü.
2. Tanrı Sözü aracılığıyla kurtulmak (Yakup 1:18) ve "kilisenin ihtiyarları" (Yakup 5:14) gibi Yahudilik'te var olmayan Hristiyan kavramların varlığından ötürü.
YANIT: Bu konuda dört görüş vardır:
1. Yakup öncelikle, hem Hristiyan, hem de Hristiyan olmayan Yahudiler'e hitap ediyordu. Bunun nedeni her yana dağılmış olan on iki oymaktan söz etmesidir. Yakup Kitabı'nda bir Yahudi'nin itiraz edebileceği tek kavram Rab İsa Mesih'tir. Tabii ki, eğer İsa bizim Rabbimiz'se (yani itaat etmemiz gereken Kişi'yse), Kutsal Kitap'ın geri kalan kısmı, O'nun aynı zamanda Tanrımız olduğunu da ima eder, ancak bu bağlantı Yakup'ta çok açık bir şekilde bildirilmemiştir. Ayrıca Yakup Kitabı'nda, Yahudiler'in Mesih'i ret ettikleri ve Tanrı'nın gözünde Yahudi olmayan ulusların Yahudiler'le eşit olduğu kavramları da yer almaz. Yakup 5'de yer alan, Rab'bin dönüşüyle ilgili dil de, tam olarak İsa'dan söz edemeyecek olabilir şekilde belirsizdir. Yakup belli ki, onlara başka şeyler öğretmeden önce sadece onlara İsa'nın Rab olduğunu öğretiyordu. Bu görüş, tanrıbilimde dönemlerin varlığına inanan tanrıbilimciler tarafından tutulmaktadır.
2. Soyları ne olursa olsun, bütün Hristiyanlar burada simgesel olarak on iki oymaktır. Hepsi, Yahudiler'in Roma İmparatorluğu'na dağılmış olduğunu biliyordu. Yakup, Filistin'deki zulümlerden sonra, Hristiyanlar'ın da tıpkı Yahudiler gibi dört bir yana dağıldığına işaret ediyor. Bu görüş antlaşma tanrıbilimcileri tarafından kayrılır.
3. Her ikisine. Daha başka birçok mektup "seçilmişlere" hitaben yazılmış olduğu gibi, Yakup da hem İsa'ya iman eden herkese ve hem de sonunda iman edeceklere hitaben yazılmıştır. Yakup, daha birçok Yahudi'nin Mesih'e iman edeceğinden umutluydu.
4. Kasten belirsiz. Bu da üçüncü görüşle neredeyse aynıdır. Aradaki fark, Hristiyanlar'ın bunu kendilerinden söz eder olarak okuyacakları halde, Hristiyan olmayan Yahudiler'in de kendilerinden söz eder olarak okuyacaklarının kabul edilmesidir. Yakup bu mektubu, Hristiyan olmayan bir Yahudi izlenimi vermeye çalışarak yazmamıştır, çünkü ilk ayette Rab İsa Mesih'ten söz eder. Yine de, bu mektubu okuyan Yahudiler, imanla Tanrı'ya iman eden herkesin Hristiyanlar olduğunu anlayamayacaklardı.
SORU: Yakup 1:2'nin söylediği gibi çeşitli denemeleri büyük sevinçle mi karşılamalıyız yoksa Matta 6:13'ün söylediği gibi ayartılmaktan uzak mı durmalıyız?
YANIT: Denenmeler ayartılmalar değildir. Biz denenmeleri bulup onların başımıza gelmesi gibi bir konuyla uğraşmadığımız halde başımıza geldiklerinde bazen zor olan durumların ötesine bakıp bütün bunları büyük bir sevinçle karşılamalıyız. Birçok insan iman hayatına iyi başlar ama iyi bitirdiğinizden de emin olmalısınız.
SORU: Yakup 1:5, içinizden birinin bilgelikte eksiği varsa, Tanrı'dan istesin; kendisine verilecektir dediğinden Mormonizm'in kurucusu Joseph Smith'in ormana gidip hangi dinin doğru olduğu konusunda Tanrı'ya dua etmesi yanlış bir şey miydi?
YANIT: Bu sorunun yanıtında göz önünde bulundurulması gereken üç nokta vardır:
1. Joseph Smith büyüyle ilgileniyordu ve gömülü bir hazine bulmak için büyüler yaptığından ötürü bir yıldan az bir süreliğine hapse girmişti. Sorduğunuz soruları doğru ve gerçek olan Tanrı'ya sormalısınız.
2. Joseph Smith'in gördüğü ilk görüm hakkındaki popüler Mormon anlatımının bir kısmı Joseph Smith'in ölümünden sonra oluşturulmuştu. En az üç tane birbiriyle çelişen ilk görüm anlatımı bulunmaktadır.
3. Hangi kiliseye gitmeniz gerektiği gibi konularda gerçek Tanrı'ya dua etmenin bir sakıncası yoktur. Ancak Kutsal Kitap'a aykırı ve yanlış olduğunu bildiğimiz şeyler hakkında dua etmemiz gerekmez.
Dua ve hisler, dinsel gerçeği sınamaz. Beriyalılar (Elçilerin İşleri 17:10-12) gibi duyduklarımızı Kutsal Kitap'ta yazılı olanlarla kıyaslamamız ve her şeyi sınamamız gerekmektedir (1 Selanikliler 5:21).
SORU: Yakup 1:4'de sözü edilen dayanma gücü tam olarak nedir?
YANIT: Bizim vaizimiz, dayanma gücünü, etkiler, işlerin ters gitmesi, muhalefet ya da cesaret kırıklığına karşın, bir durumda, bir girişimde ya da bir projede sebat etmek şeklinde tanımlamıştı.
SORU: Yakup 1:6'daki, "kuşku duyan kişi" sözü ne anlama gelir?
YANIT: Bu bizim birbirine aykırı olan iki şeyi arzuladığımız anlamına gelir. Örneğin, birisi yasadışı kazanç edinmeyi ama bunun yanı sıra yine de doğru bir kişi sayılmayı isteyebilir. Birisinin söylediği gibi, Cumartesi gecesi günahkârlarla dans ederseniz, Pazar sabahı kalkıp kutsallarla birlikte ilahi söylemek zor gelecektir.
Nihai olarak, günahların çoğu "kuşku duymak"tır çünkü insanlar günahı arzular ama onun bu dünyadaki ve sonsuz sonuçlarını istemez.
SORU: Mısır'dan Çıkış 17:7; Çölde Sayım 14:22; Yasa'nın Tekrarı 6:16; ve Mezmurlar 78:18,41,56; 95:6; 106:14 insanların Tanrı'yı denediklerini söylüyor. Yakup 1:13'e göre Tanrı insanları ayartabilir mi?
YANIT: Mısır'dan Çıkış Kitabı'nda sözü edilen kişiler ve günümüzdeki insanlar dilerlerse Tanrı'yı denemeye çalışabilirler. Yüce Tanrı'yı ayartmak için O'na ne vereceksiniz? Her Şeyi Bilen Tanrı'yı nasıl kandıracaksınız?
SORU: Birçok ayet Tanrı'nın insanları sınadığını, denediğini söylerken Yakup 1:13 nasıl oluyor da Tanrı'nın kimseyi ayartmadığını söylüyor? (Bu soruyu İslamiyet'in savunucusu Ahmad Deedat sormuştur)
YANIT: Yakup 1:13 Tanrı'nın bizi hiçbir zaman sınamadığını değil, O'nun bizi kötülüğe ayartmadığını söyler. Tanrı, Yaratılış 22:1'de İbrahim'i sınamıştı ve Tanrı İblis'in Eyüp'e acı çektirmesine izin vermişti ancak Tanrı bize hiçbir zaman kötülük ve ayartma getirerek yaklaşmaz.
Sınamak, denemek bir şey yapılmasını istemektir, ayartmak kötü bir varlık olarak gözükmektir. Bununla tezat oluşturarak, Buhari'nin Hadisi'nde Allah sadık izleyicilerine kötü, putperest bir tanrı olarak görünür. Hadis'te bununla ilgili olarak şu sözler yer alır:
"...ve bundan sonra, geride ikiyüzlüleri dahil, sadece bu ulus (yani Müslümanlar) kalacaktır. Allah onlara bildiklerinden farklı bir şekilde görünüp onlara, ‘Ben sizin Rabbiniz'im' diyecektir. Onlar, "Biz senden korunmak için Allah'a sığınacağız. Bizim yerimiz burası; Rabbimiz bize gelene dek (biz seni izlemeyeceğiz) ve Rabbimiz bize geldiğinde biz O'nu tanıyacağız' diyeceklerdir. Allah bundan sonra onlara bildikleri bir şekilde görünüp, ‘Ben sizin Rabbiniz'im' diyecektir. Onlar da bundan sonra, ‘Sen kuşkusuz bizim Rabbimiz'sin' diyeceklerdir" Buhari, cilt 8, sayı 577, sayfa 375. Buhari, cilt 9, sayı 532, sayfa 395-396 da aynı şeyi söyler.
SORU: Yakup 1:14'ün dediği gibi, biz kendi arzularımızla sürüklenip mi ayartılırız, yoksa 1 Korintliler 7:5 ve Elçilerin İşleri 5:3'ün söylediği gibi İblis tarafından mı ayartılırız?
YANIT: Bunların her ikisi de doğrudur. Ateşin bir kıvılcım ve tahtayla başladığı gibi, İblis de bizim arzularımızı, gururumuzu, açgözlülüğümüzü ve korkularımızı tutuşturup belirli günahları işlememizi sağlamaya çalışır. Yakup 4:7 ve 1 Petrus 5:8-9 İblis'e karşı koymamız gerektiğini vurgular. Eğer Tanrı'ya yakın bir biçimde yaşıyorsak, tahtamız altına dönüşür ve tahtaların geri kalan kısmı da Ruh'un suyuyla ıslanır.
SORU: Yakup 1:17'de, Baba'da döneklik gölgesi olmaması ne anlama gelir?
YANIT: Bu sözün Grekçesi biraz zor anlaşılmaktadır. Belli ki, buradaki düşünce, ışığın titreyen ve değişken bir gölgesi olmadığı gibi, Tanrı ve Tanrı'nın iyiliğinin de değişmeyeceğidir.
Yakup'un ışık benzetmesini kullanması ilginçtir. Modern fizik bilimine göre,
gözlemleyenin hızı ne olursa olsun ışığın hızı, bütün diğer hızlardan farklı olarak, sabittir.
SORU: Yakup 1:18'de biz nasıl Tanrı'nın yarattıklarının bir anlamda ilk meyveleriyiz?
YANIT: Kutsal Yazılar bunu kesin bir şekilde açıklamaz. Ancak Kutsal Yazılar bize iki şey söyler.
Genel olarak insanlar: Biz müthiş ve harika bir şekilde yaratıldık (Mezmur 139:14), Tanrı'nın bizim için özel bir amacı var (Mezmur 9:4-8).
Tanrı'nın çocukları: Bize Tanrı'nın çocukları adı verilmesi ve bizler Mesih'le birlikte hüküm süreceğimiz (Efesliler 2:6-7) ve bir zamanlar Tanrı'ya ait olmayan insanların şimdi O'na ait olması (1 Petrus 2:9-10) harika gerçeklerdir. Bu konuyla ilgili daha başka birçok ayet vardır ve ilk ürünlerden olmak bereketlerden sadece bir tanesidir.
SORU: Yakup 1:20'de insanın öfkesi Tanrı'nın istediği doğruluğu sağlamadığından öfkelenmenin sakıncası olmadığı bir zaman var mıdır?
YANIT: Tanrı'nın paylaştığı öfkeyle öfkelenmenin bir sakıncası yoktur ama Efesliler 4:26'nın gösterdiği gibi öfkeli kalmak sakıncalıdır. Bkz. Efesliler 4:26'yı ele alan iki soru.
Ek bir not olarak, Süleyman'ın Özdeyişleri 29:11 de, konuşma konusunda aceleci olmamamız gerektiğini söyler.
SORU: Yakup 1:19'a göre neden öfkelenmekte yavaş olmalıyız?
YANIT: Bunu Tanrı'nın buyurmuş olması bizim için yeterli neden olmalıdır. Ancak Tanrı'nın buyurduğu şeyler bazen bizim için fiziksel olarak da iyidir. Dr. Julian Whitaker'in Health & Healing dergisi, cilt 10, sayı 8, Ağustos 2000, sayfa 5, çabuk öfkelenen insanların kalp krizi geçirmesi olasılığının yavaş öfkelenen insanlara kıyasla 2.7 kez daha fazla olduğunu bildirir.
SORU: Yakup 1:21'de canlarımızı kurtaranın Tanrı Sözü olduğu söyleniyor. Canlarımızı kurtaran Tanrı Sözü mü, Mesih mi yoksa Tanrı'nın lütfu mudur?
YANIT: Yukarıdakilerin hepsi. Kurtulmuş olmamızın nihai nedeni kendi erdemlerimiz değil, Tanrı'nın sevgi dolu lütfudur. Titus 2:6-7 ve İbraniler 1:9'a göre bu lütfun bize İsa tarafından verildiği bildirilir. Romalılar 8:9-11'in söylediği gibi bizim Mesih'e ait olmamız için Tanrı'nın Ruhu'nun bizim içimizde yaşaması gerekir. Son olarak, biz iman aracılığıyla lütufla kurtulduk (Efesliler 2:28) ve İbraniler 4:2'nin öğrettiği gibi, müjde mesajını yüreğimizde imanla birleştirmezsek onun bize hiçbir yararı olmaz.
SORU: Yakup 1:22'de sözü edilen kendinizi aldatmak ne anlama gelir?
YANIT: Bunun anlamı, insanın belirli bir mantık yürüterek kendini doğru olmayan bir şeye ikna etmesidir. Kutsal Kitap'ta insanların kendilerini aldattığı üç durum görmekteyiz.
Yakup 1:22 Tanrı Sözü'nü duyan ama yapmayanlar. Bu gerçek Matta 7:21-23'de de yansıtılmıştır.
1 Korintliler 3:18 Dünyanın standartlarına göre kendilerini bilge olarak gören kişiler. Koloseliler 2:8 de, seküler bilgeliğe güvenmekten söz eder ve Süleyman'ın Özdeyişleri 3:7; 26:12; 28:11 de bu gerçeği yansıtır.
1 Yuhanna 1:8'e göre eğer günah işlemediğimizi iddia edersek, bu durum gerçeğin içimizde olmadığını gösterir. Mezmur 130:3 ve Vaiz 7:20 de bu konuyu ele alır.
SORU: Tanrı iman etmeyenlere karşı ayrım yaptığına göre, biz neden Yakup 2:1'in söylediği gibi insanlar arasında ayrım yapmamalıyız?
YANIT: Zengin insanlara özel muamele etmemek, her şeye karşı kör olmakla aynı şey değildir. Yakup 2:1 zenginlik örneğini kullanır ve Galatyalılar 3:28 de ırkı ya da cinsiyetinden ötürü kimseye ayrımcılık yapmamamız gerektiğini gösterir. Ancak bazı bireyleri, aile içi cinsel ilişki gibi tövbe edilmemiş günahlardan ötürü kiliseden atmamız gerekir (1 Korintliler 5:2).
SORU: Yakup, Yakup 2:5-7'de neden zengin ve fakir kişiler için böylesine klişeler kullanıyor?
YANIT: Yakup zengin kişilere karşı değildir, çünkü İbrahim'den hayranlıkla söz eder (Yakup 2:20-23) ve İbrahim hem antik zamanlardaki standartlara, hem de günümüz standartlarına göre çok zengindi.
Onun söylemek istediği, o sırada aynı zamanda hem zengin, hem de dürüst olmanın çok zor olduğuydu. Birçok insan zengin olmak ve zenginliklerini korumak için rüşvet alıp vermek zorundaydı. Ne yazık ki, gelişmekte olan bazı ülkelerde de aynı durum söz konusudur.
SORU: Yakup 2:10'da neden Yasa'dan tek konuda sapan kişinin bütün Yasa'ya karşı suçlu olduğu söyleniyor?
YANIT: Bu soruyu 1 Yuhanna 3:4 yanıtlar. Yasa'ya karşı gelen herkes yasayı ihlal etmiştir. Yasa'nın bir noktasına karşı gelirseniz, Yasa'yı yerine getirmemiş sayılırsınız.
YANIT: Yakup 2:12, yasanının bütününü özgürlük getiren olarak tanımlamıyor. Bunun yerine, eski yasa insanı köleleştirdiği halde özgürlük yasasının özgür kıldığını söylüyor.
SORU: Yasa, Yakup 2:12'nin söylediği gibi özgürlük mü, yoksa Galatyalılar 4:24'ün söylediği gibi kölelik mi getirir?
YANIT: Bu soru, 2 Korintliler 3:6-18 ve Romalılar 7:6 tarafından yanıtlanmaktadır. Yazılı yasa öldürür, Ruh ise yaşatır. Bir dizi kurala uymak kölelik değildir, bir kişinin kurallara itaat etmemesi, onun içinde olduğu günah köleliğini aydınlatır. Ancak, sadece kurallara itaat yetmek yerine Tanrı'yı hoşnut etmek için yaşadığımız sevgi yasası özgürlük getirir.
Daha çok bilgi için bkz. bir önceki soru.
SORU: Pavlus, Efesliler 2:8-9'da iyi işlerden ayrı olarak imanla kurtulduğumuzu, Yakup 2:14-25 ise imanın yanı sıra eylemlerle de aklandığımızı söylüyor. Hangisi doğru?
YANIT: Sağlam bir teoloji bu ayetlerin her ikisini de açıklayabilmelidir. Sağlam bir tanrıbilim bu ayetlerin her ikisini de incelemelidir. İman konusunu savunmasıyla tanınan Martin Luther bile, "Isı ve ışığı ateşten ayırt etmek imkânsız olduğu gibi, aslında işleri de imandan ayırmak imkânsızdır" demiştir.
Pavlus ve Yakup hakkında bilinmesi gereken üç nokta aşağıda yer alıyor:
1. Her ikisi de, Tanrı'nın Mesih'in aklamasını bize mal etme yolu olarak imanın rolünü azaltmak için hiçbir şey söylememiştir.
2. Her ikisi de işlerin Hristiyan'ın günlük hayatındaki rolünü azaltmak için hiçbir şey söylememiştir.
3. İkisi de, ister dünyadaki bütün iyi işlerle (sevaplarla), ister dünyadaki en büyük imanla olsun Tanrı'nın lütfu ve merhametini hak edebileceğimizi söylememiştir.
4. Her ikisi de, iyi işlerin imanın dışsal dışavurumları olduğunu ve imandan ayrılamayacağını gösterir. Eğer insanlar Tanrı için iyi işler yapmak istemiyorlarsa, bu onların imanlarının olmadığının ve kurtulmamış olduklarının kanıtıdır.
5. Tanrı, Mesih'in karakterinin farklı yönlerinin altını çizmek için farklı Müjdeler kullandığı gibi, aklanmanın değişik yönlerinin altını çizmek için Pavlus ve Yakup'u kullanmıştır. Pavlus daha çok, kurtuluşumuzun hiçbir yönünü hak edemeyeceğimizi, kurtuluş için sadece imanla Tanrı'ya yakarabileceğimizi vurgulamıştır. Yakup ise, gerçek imanın sadece entelektüel bir onay değil, işlerin eşlik ettiği, kişinin yaşamını teslim ettiği bir karar olduğunu daha çok vurgulamıştır.
Özet olarak, işlerin kurtuluşumuzu hak etmede bir rolü yoktur, ama işlerin, kendisi aracılığıyla kurtulduğumuz imanı dile getirmekte çok önemli bir rolü vardır.
Tarihsel olarak, Kutsal Kitap'ın dışında, bu görüşü bulduğumuz ilk yer Klement'in Korintliler'e mektubudur (M.S. 97/98) Bölüm 31, İbrahim'in neden aklandığından söz eder. Bölüm 32 kısmen şöyle der: "Ve Tanrı'nın isteğiyle Mesih İsa'da çağrılmış olan bizler de, kendi başımıza, ya da kendi bilgeliğimizle, anlayışımızla, Tanrı yolunda yürüyüşümüz ya da yaptığımız işlerle değil, Yüce Tanrı'nın ta başlangıçtan itibaren insanları akladığı o imanla kurtulduk. Tanrı'ya sonsuzlara dek yücelik olsun. Amin.
O zaman ne yapmalıyız, kardeşler? İyilik etme konusunda tembelliğe düşüp sevgi uygulamayı bırakalım mı? Tanrı bizi böyle bir yol izlemekten esirgesin! ..." (İznik Öncesi Atalar anlamına gelen Ante-Nicene Fathers, cilt 1 (Editörler, Roberts & Donaldson, 1994, sayfa 13).
Hizmet ederek kurtulmak değil, hizmet etmek için kurtulmak şeklindeki bu tür bir tanrıbilimin, Vahiy kitabı yazılıp Yeni Antlaşma tamamlanmadan önce bile, ilk Hristiyanlar tarafından Kutsal Kitap gerçeği olarak yansıtılıp öğretildiğini görmek çok hoştur.
SORU: Elçilerin İşleri 16:31 ve Yuhanna 3:16'da bir insanın kurtulması için sadece İsa'ya iman etmesi gerektiğini bildiriyor. Yakup 2:19 cinlerin İsa'ya inandığını söylüyor, bu yüzden cinlerin kurtulmaları mı lazımdır?
YANIT: Hayır. İbraniler 2:16 ve Yakup 2:19 bunu iki farklı ama birbirini tamamlayan şekilde yanıtlar. İbraniler 2:16, Mesih'in (düşmüş ya da düşmemiş) meleklere değil, insanlara yardım ettiğini söyler. Yakup 2:19'de söylenen ise, sadece entelektüel anlayış ve görüş birliğinin kurtaran iman olmadığıdır. Dilimizde bu biraz kafa karıştırıcı olabilir ama Grekçe'de iman için iki sözcük vardı. Biri akılsal onay, öbürü de bütün hayatınızla güvenmek anlamına geliyordu.
SORU: İbrahim, Yakup 2:21'nin söylediği gibi yaptığı iyi işlerle mi, yoksa Romalılar 4:1-4 ve Romalılar 3:28'in söylediği gibi imanla mı kurtulmuştu?
YANIT: Daha önceki sorulardan birine Martin Luther'den yaptığım aktarmayı kendi sözlerimle söyleyecek olursam, ısıyı ateşten ayıramayacağınız gibi işleri de imandan ayıramazsınız.
Yakup 2:21 sadece, "İbrahim eylemiyle aklanmadı mı?" der. İbrahim'in yaptığı işler, dünyaya ve cennet ve cehenneme İbrahim'in Tanrı tarafından aklandığını göstermişti. Ancak, İbrahim'i aklayan, İbrahim'in kendisi değil, Tanrı'ydı.
Romalı Klement, M.S. 97/98'de Korintliler'e yazdığında, İbrahim hakkında, "Atamız İbrahim hangi nedenden ötürü kutsanmıştı? İman aracılığıyla doğruluk ve gerçeği gerçekleştirdiği için değil mi?" demişti (Ante-Nicene Fathers, cilt 1,editörler Roberts & Donaldson, 1994, sayfa 13)
SORU: Yakup 3:1'e göre, öğretmenler nasıl daha titiz bir yargılamadan geçecektir?
YANIT: -En az üç şekilde:
Başkaları: Bütün Hristiyanlar'ın dünya için tuz ve ışık (Matta 5:13-16; Filipililer 2:14-15) ve Tanrı'nın sürüsüne örnek (1 Petrus 5:3) olmaları gerekmektedir. Günah işleyen ihtiyarların herkesin önünde azarlanması gerekmektedir (1 Timoteos 5:19-20).
Tanrı: En önemlisi, Tanrı insanları bildiklerini temel alarak yargılar. Hristiyanlar'ın Büyük Beyaz Taht yargısı konusunda hiçbir endişeleri olmaması lazımdır çünkü İsa'nın kanı onların günahlarının bedelini ödemiştir. Ancak, Hristiyanlar için, adına sık sık Bema-taht yargısı adı verilen ikinci bir yargı vardı. Bundan 1 Korintliler 3:10-15'de söz edilir. Tanrı burada her Hristiyan'ı işlerine göre yargılayacak ve onu uygun bir şekilde ödüllendirecektir.
Kendisi: Öğretmenler, "Ben çok şey öğrendiğim için, dua, kutsallık ya da başkalarına karşı sevgi gibi şeylerde tembellik etmemin bir sakıncası yok" diye düşünmeye ayartılabilirler. Ancak çok sayıda gerçek bilmek Tanrı'ya karşı büyük bir sevginiz olduğu ve O'na itaat içinde olduğunuz anlamına gelmez.
1 Korintliler 8:1 bizleri, bilginin insanı böbürlendirdiği, sevgininse geliştirdiği konusunda uyarır.
SORU: Yakup 3:6'daki, "yaşamımızın gidişi" sözü, bazılarının öğrettiği gibi reenkarnasyondan mı söz eder?
YANIT: Bu ayet, insan dilinin ikna edici gücünden söz etmektedir. Bu ayetteki hiçbir şey modern zamanlara kadar tarih boyunca reenkarnasyon gibi yeni bir yorumu önermemiştir. Eski Antlaşma'da diriliş bilindiği halde, Eski Antlaşma Yahudiler'i ya da ilk Hristiyanlar arasında reenkarnasyon kavramı yoktu. Buna tek istisna, bazı sahte dinlerin reenkarnasyona inanmasıydı. Özellikle Hippolitus (M.S. 222-235/6) reenkarnasyondan Hristiyanlar'ın değil, Hindistan'daki Brahmanlar'ın bir inancı olarak söz eder.
Brahminler'in/Brahmanlar'ın sahte bir din olduğunu bilen diğer İznik Öncesi Hristiyanlar
Antakyalı Teofilos (M.S. 161-181/188), Tertulyan (M.S. 198-220) ve Orijen'dir (M.S. 225-254).
SORU: Yakup 3:6'ya göre dil bedenimizin üyelerini nasıl alevlendirir?
YANIT: Kutsal Yazılar bunun tam olarak nasıl olduğunu söylemez ama bunun iki yolunu görebiliyoruz.
1. Hayatta karşılaştığımız ayartmaların birçoğu başkalarının söyledikleri aracılığıyla bize gelir.
2. İnsanlar çoğu kez sözleri aracılığıyla günah işleme niyetlerini bildirir ve bu günahları işler. İnsanlar dilleriyle başkalarının duygularını rencide edip onlara iftira edip onları kötülerler.
YANIT: Kutsal Kitap bunu bildirmez. Ancak, dilin insanları kandırmak ve ayartmak için İblis'in kullandığı en etkin araçlardan biri olduğunu görebiliriz.
SORU: Yakup 4:3'de yer alan sözler, Tanrı'nın dualarımızı yanıtlayacağı vaadine aykırı mıdır?
YANIT: Hayır ama bunun sınırlarını bildirir. Yanıt için, bkz. Matta 7:7-11 hakkındaki bilgiler.
SORU: Yakup 4:4'de Yakup neden kendilerine hitaben yazdığı Hristiyanlar'a "vefasızlar" ya da "zinakârlar" adını vermişti?
YANIT: Ne yazık ki, Hristiyanlar bile bazen, Tanrı ve dünya olmak üzere iki efendiye hizmet etmeye çalışır. İsa, Matta 6:24'de hem Tanrı'ya, hem de paraya hizmet edemeyeceğimizi söylemişti.
Buradan yapılacak bir genellemeyle bazen Hristiyanlar'ın kuvvetli bir şekilde azarlanmaya ihtiyaçları vardır.
SORU: Yakup 3:16, "nerede kıskançlık, bencillik varsa, orada karışıklık ve her tür kötülük vardır" dediğinden, Yakup 4:5'de Hristiyanlar'ın içinde yaşayan ruhun onları kıskanç yapması ne anlama gelir?
YANIT: Yakup 4:5, Ruh'un kötü ya da kıskanç olduğunu değil, Kutsal Ruh'un Hristiyanlar'ın içinde yaşamasının onları gurur ve kendilerini doğru ve yüksek görmeye yöneltebileceğini söyler ki, bu da günahtır.
SORU: Yakup 4:11'da birbirimizi yermememiz söylendiği halde, Pavlus neden Titus 3:2'de [sözde] bunu yapmıştır?
YANIT: Pavlus böyle bir şey yapmamıştır. Pavlus ahlaksal bakımdan kötü şeylerden söz etmiyordu. Başkalarını azarlamak ve kiliseyi uyarmak, başkaları hakkında kötü niyetle ve yalan yere kötü konuşmaktan farklıdır. Daha çok bilgi için bkz. Titus 3:2 hakkındaki yanıtımız.
YANIT: Evet, bütün planların Tanrı'nın isteğine bağlı olduğunun bilincinde olduğunuz sürece.
General Dwight D. Eisenhower bütün zamanların en büyük istilasını planlıyordu: İkinci Dünya Savaşı'nda müttefik güçlerin Normandiya'ya asker çıkarması yapması günü. "Planlar bir işe yaramaz ama planlama elzemdir" demişti. Planlarımız her zaman değişir ama bir planımız olduğunda bir planımız olmadığı zamankinden daha çok şey başarırız.
Süleyman'ın Özdeyişleri 14:22, iyilik tasarlayanın sevgi ve sadakat kazandığını söyler. Süleyman'ın Özdeyişleri 16:3, yapacağımız işleri RAB'be emanet etmemizi, o zaman tasarılarımızın gerçekleşeceğini bildirir. Buna karşın, Süleyman'ın Özdeyişleri 21:30'un söylediği gibi, RAB'be karşı başarılı olabilecek bir tasarı yoktur.
SORU: Yakup 4:13-15 ve Süleyman'ın Özdeyişleri 27:1'ye göre, yarın ne yapmayı planladığımızı söylememizin bir sakıncası var mıdır?
YANIT: Yaptığımız her şeyin Tanrı'nın isteğine tabi olduğunun bilincinde olduğumuz sürece, hayır.
Hem Yakup, hem de Luka 12:16-21'de (ambarları olan zengin adam) İsa, insanların Tanrı'nın egemenliğini kabul etmeden gelecekte neler olacağını gururlu bir şekilde bildirmelerinin aleyhinde konuşmuştur. Süleyman'ın Özdeyişleri 29:23 ve Süleyman'ın Özdeyişleri 25:14,27 de övünmekten söz eder.
SORU: Yakup 4:17 neden görmezden gelinmeyecek kadar önemli bir ayettir?
YANIT: Hristiyanlar olarak Tanrı'yı hoşnut etmeyen şeyleri yapmamamız gerektiği açıktır. Ancak, yapılması gereken iyi bir şey varsa ve onu yapacak kimse yoksa, bunun bizim çağrımız olmadığını ya da buna benzer bir şey söyleyerek bunu neden yapmadığımız konusunda bahaneler öne sürebiliriz. İyi Samiriyeli benzetmesini düşünün. Eğer, hayatınız için stratejik yönleri gerçekten bilmiyorsanız, "Tanrı'nın ne yapmamı istediği konusunda düşünmek için daha çok zamana ihtiyacım var" diye düşünmenin bir sakıncası yoktur, ancak bunu acil ihtiyaçlar için yapmamalısınız.
YANIT: Hayır. İbrahim çok zengindi ve Yakup, kitabının 2:20-23 ayetlerinde ondan Tanrı'nın gözünde doğru bir kişi olarak onaylamayla söz eder. Tanrı burada nefreti dile getirmez ama bu zengin olan kişilere karşı sert bir uyarıdır.
SORU: Zenginlik, Yakup 5:1-6'nın söylediği gibi bir lanet mi, yoksa Süleyman'ın Özdeyişleri 15:6 ve Mezmurlar 112:3 ima ettiği gibi bir bereket midir?
YANIT: Zenginlik kendi başına tarafsız bir şeydir, ne iyi, ne de kötüdür. Her şey zenginliklerin nasıl kullanıldığına bağlıdır. Ancak açgözlülük ve para sevgisi her zaman kötüdür. İsa, Matta 6:24'de hem Tanrı'ya, hem paraya hizmet edemeyeceğimizi söylemiştir. İbraniler 13:5 parayı çok sevmememizi değil, para sevgisinden (tamamen) uzak olmamız gerektiğini söyler. 1 Timoteos 3:3'e göre, özellikle Hristiyan ihtiyarlar özellikle para seven insanlar olmamalıdır.
Sözde Hristiyan liderlerden bazılarının kilisenin parası konusunda dürüstlükten uzak davranmaları modern kilisenin korkunç bir hastalığı gibi görünebilir ama aynı şeyi İsa'nın öğrencisi Yahuda da yapmıştı. Elçi Yuhanna'nın öğrencisi ve İzmir piskoposu Polikarp da (M.S. 155), mektubunda (11:1-4) İzmir'de buna benzer bir skandalın gerçekleştiğinden söz eder. Polikarp, kendi altında çalışan Valens adlı bir din görevlisi ve karısının kilisenin parasını kendi hesaplarına aldıklarından ötürü "fazlasıyla üzüldüğünü" bildirmişti. Ancak İzmir'deki kilisenin utanacak bir şeyi yoktu, utanması gerekenler Valens ve karısıydı.
SORU: Ant içmek Yakup 5:12, Hoşea 4:2; Matta 5:34-37'ye göre kötüdür. Ancak Yaratılış 21:24; Yasa'nın Tekrarı 6:13; Vahiy 10:5-6 gösterdiği üzere iyi olabilirler mi?
YANIT: Ant içmek iyi de olabilir, kötü de. Eğer,
1. Kötülük yapmak için ant içmişseniz,
2. Andınızı yerine getirmezseniz (Vaiz 5:4-6; Matta 6:33).
3. Gururlu bir şekilde, yarın ne yapacağınızı kesin olarak bilebileceğinize inanıyorsanız (Yakup 5:12)
4. Sadece evet ya da hayır demek yerine gök ve yer üzerine yemin ederseniz (Matta 5:34-37) kötüdürler.
Yukarıdaki uyarılar göz önünde bulundurularak, vaatlerde bulunmak ve Hanna'nın 1 Samuel 1:10-11'de yaptığı gibi, Tanrı'ya bir ant içip onu yerine getirmek sakıncalı değildir.
Peter Davids, Yakup 5:12 ve Matta 5:34-37'nin Grekçeleri'nin birbirine benzerliğini gösterir. Kendisinin yaptığı analize göre, Davids ne Yakup'un ne de herhangi bir Yahudi ya da Hristiyan kaynağın mahkemelerde edilen resmi yeminlerden söz etmediğini bildirir. Yakup, bir Hristiyan'ın gerçeği söylediğini kanıtlamak için günlük etkinliklerinden yeminler, antlar kullanmasını yasaklar. Evet ya da hayır yeterlidir.
Orta Çağ'da yaşamış Yahudi filozof Maymonides'e göre, eğer bir Yahudi gök, güneş, yeryüzü, kendi başı, peygamberler ya da Kutsal Yazılar'da yer alan bir kitap üzerine ant içerse bu aslında onun andı olmazdı (ve bu yüzden de bu andı yerine getirmesi gerekmezdi). Michaelis bu kurnaz sözlerle ilgili olarak, Yahudiler'in çevresinde oturan halkların bunları aşağılayıcı bir şekilde "Yahudi yemini" olarak adlandırdıklarını bildirir.
SORU: Yakup 5:12 ve Matta 5:33-37'ye göre, hiçbir zaman, mahkemede bile yemin etmemeli miyiz?
YANIT: Bunun böyle olduğunu çok az Hristiyan düşünse de, çoğu Hristiyan bunun bir sakıncası olmadığını düşünür çünkü Yakup tarafından kınanan bir şey üzerine yemin etmekle, doğruyu söyleyeceğine dair söz vermek arasında bir fark vardır. Antlaşmalar da yemin içeriyordu.
Andınızın ya da yemininizin bu şeyleri temel aldığı anlamında "Tanrı'nın tahtı," "gök" ya da "cennet," "yeryüzü" ya da "Kutsal Kitap" üzerine ant ya da yemin etmek yanlış bir şeydir. Ayrıca, eğer bu şeylerin sözünü etmeseydiniz andınızın o kadar büyük olmayacağını demek istiyorsanız, bu da yanlış bir şeydir.
Elinizi Kutsal Kitap'ın üzerine koymak ve gerçeği, gerçeğin bütününü söylemek ve gerçekten başka bir şey söylememek için Tanrı'nın yardımını arzuladığınızı söylemenin bir sakıncası yoktur.
SORU: Yakup 5:14'de hastaların yağla meshedilmesinin nedeni tam olarak nedir?
YANIT: Hristiyanlar bu ayeti iki şekilde yorumlar:
Özel mesih: Bu yorum, bir kâhini yağla meshetmeye ya da bir ihtiyarın üzerine el koymaya benzediğini söyler: Amaç, Tanrı'dan özel bir bereket istemektir.
Tıbbi uygulama: Bu yorum, yağla meshetmeden bunun o zamanlarda, özellikle de çöl çevrelerinde standart olan bir tıbbi uygulama olduğundan ötürü söz edildiğini bildirir.
SORU: Yakup 5:14, Roma Katolik Kilisesi'nin kişi ölmeden önce papaz çağırılarak yapılan duayı destekler mi?
YANIT: Kilisenin yedi ana kutsal töreni olarak desteklemez. Ancak, yağla meshetmenin sadece tıbbi bir uygulama olduğunu düşünmediğiniz sürece, tıpkı Kutsal Kitap'ın başka yerlerinde dua ve oruç öğretildiği gibi çok hasta olan insanları yağla meshetmeyi destekler.
SORU: Yakup 5:15-16 günümüzdeki "imanla iyileştirenler"i destekler mi?
YANIT: Hayır. Yakup 5:15-16 herhangi bir inanlının hastalar için dua edebileceğini ve Tanrı'nın onları iyileştirmeyi seçebileceğini söyler.
SORU: Yakup 5:16, "Doğru kişinin yalvarışı çok güçlü ve etkilidir" der. Ancak Romalılar 3:10, "Yazılmış olduğu gibi: "Doğru kimse yok, tek kişi bile yok" der. Eğer kimse doğru değilse, neden bu ayet, "Doğru kişinin yalvarışı" diyor?
YANIT: Kutsal Kitap'ta birçok kereler, aynı sözcük metin çerçevesine bağlı olarak farklı anlamlar taşıyabilir. Örneğin, çoğu yerde theos gerçek Tanrı anlamına gelir, ancak aynı sözcük başka metin çerçevelerinde putlar için kullanılmıştır. Pavlus, Filipililer 3:12-13'de kendisinin o zamandan kavuştuğunu ya da yetkinliğe eriştiğini söylemediğini bildirir. Buna karşın, yine Pavlus, Filipililer 3:15'de olgun [yetkin] olanlarımızdan söz eder. (Bu ayetlerde kullanılan Grekçe sözcükler aynı olduğu halde, Pavlus yine de burada bize birbirini dengeleyen düşünceler vermektedir.) Bizler henüz kavuşmadık ve günahsız bir kusursuzluğa sahip değiliz (1 Yuhanna 1:8) ve Davud'un Mezmur 14:3'de söylediği gibi kimse iyilik etmez. Diğer yandan, eğer İsa'yı Rabbimiz ve Kurtarıcımız olarak kabul ettiysek, "aradaki uçurumu geçmişizdir" ve kusursuzluğa erişme ve doğru kişiler olma sürecindeyizdir. Bu kutsallaştırma işlemi biz öldüğümüzde tamamlanacaktır. Üçüncü bir bakımdan ise, Tanrı yargıya dayalı bir anlamda bizi tamamen doğru ve aklanmış ilan eder ve Davut da, Mezmur 7:10'da kendisinin temiz yürekli (doğru kişi) olduğunu söyler. Pavlus, "Tanrı'nın var olmayanı buyruğuyla var ettiğinden" söz ederek (Romalılar 4:17b), Romalılar 4:6-9'da Davut'un aykırı paradoksunun gerçekliği konusunda özel bir yorumda bulunur.
SORU: Yakup 5:16, Roma Katolik Kilisesi'nin bir papaza günah çıkartma
uygulamasını destekliyor mu?
YANIT: Hayır. Bu ayet günahlarımızı sadece bir papaza değil, kardeşlerimize itiraf etmemizi söyler. Ayrıca Süleyman'ın Özdeyişleri 28:13 de günahlarımızı başkalarına itiraf etmekten söz eder.
SORU: Yakup 5:16'ya göre, bir Hristiyan Tanrı'dan işlediği her günahı bağışlamasını istemeyi unutarak ölürse yine de cennete gider mi?
YANIT: Evet. Tanrı, unutkanlık günahlarını bile bağışlar. Bağışlanmayı gerçekleştiren bizim bağışlanmayı istememiz değil, İsa'nın 2000 yıl önce bizim günahlarımız için ödediği bedeldir.
SORU: Yakup 5:16'ya göre her günahı başkalarına açıkça itiraf ederek bunları herkesin bildiği şeyler haline mi getirmemiz gerekir?
YANIT: Hayır. Yakup 5:16, günahlarımızın "bir kataloğunu yapmamızı" değil, onları "itiraf etmemizi" söyler. Günahlarımızı bir Hristiyan'a itiraf etmemiz uygun ve doğru bir şeydir. Ancak günahlarımızın iğrenç ayrıntılarına girmemiz gerekmez. Ayrıca insanlara tökez olmamak ve onları ayartmamak için belirli kişilere ve belirli şekillerde günahlarımızı itiraf etmememiz gerekir.
YANIT: Evet. Yakup 5:16 bir vaize ya da papaza günahlarımızı itiraf etmenin yanlış bir şey olduğunu söylemez ama herhangi bir olgun Hristiyan'a itiraf edebiliriz.
SORU: Yakup 5:20'ye göre, günahkârı ölümden kurtaran kişi bir sürü günahı nasıl örtmüş olur?
YANIT: Bu sorunun yanıtı için, bkz. 1 Petrus 4:8'e yanıtımız.
SORU: Rab'bin kardeşi Yakup'un kemiklerini içerdiği söylenen bir kemik kutusu bulunmuştur. Bu iddia hakkında söyleyecekleriniz nelerdir?
YANIT: Bir antikacı olan Oded Golan bunu ortaya çıkartmıştır. Bu kişi aynı zamanda M.Ö. VIII. yüzyıldan kalma, tapınakta yapılan tamiratlarla ilgili bir taş levha bulmuştur. Burada yazılı olanlar 2 Krallar Kitabı'nda yer alan Yoaş'ın anlatımına çok benzemektedir. İsrail polisi onu sahte antikacılık ve dolandırıcılık şüphesiyle tutuklamıştır. İsrailli arkeologlardan oluşan bir panel, her ikisinin de sahte olduğuna, yazıların antik taş kalıntılarına yeni yazıldığına karar vermiştir. Laboratuvar testleri, "antik yazıları sözde örtmüş olan yaş patinasının sadece kısa bir süre önce uygulandığını" göstermektedir, Christian News, Temmuz 29, 2003, sayfa 1,24. Kutunun mikroskobik analizi, yazının üzerinde kutunun geri kalan kısımlarının üzerindeki aynı oksidatif kaplamanın yer almadığını göstermektedir. Dayton Üniversitesi'nde bir malzeme bilim adamı olan Daniel Eylon, sahtekârlığı "apaçık" olarak adlandırmıştır, USA Today, 6/19/2003, sayfa 8D.
SORU: Martin Luther, Yakup Kitabı'nı önemsememiştir. O zaman bu kitap neden Kutsal Kitap'ta yer almaktadır?
YANIT: Luther, Yakup Kitabı'nın Kutsal Kitap'ta olması gerektiğini hiçbir zaman inkâr etmemiştir. Ancak, 1520'de, Luther'le, o sırada Yakup Kitabı'ndan öğretmekte olan reformcu Vereas Karlstadt arasında bir anlaşmazlık olduğunda Luther, Yakup Kitabı'nın Pavlus'un yazılarıyla kıyaslandığında samandan yapılmış bir mektup olduğunu söyleyerek Yakup'u önemsiz gibi göstermiştir. Luther, Yakup Kitabı'nı hiçbir zaman ret etmemiş ama Kutsal Kitap'ın en sonuna koymuştur.
Luther'in Yakup Kitabı'nın önemini azaltması, Yakup Kitabı için değil, Luther'in teolojisindeki bazı aşırılıklara bir yorum oluşturur. Luther bizi Mesih'le, karla kaplı dışkı şeklinde kıyaslamıştır. Bizim doğamız bakımından çirkin olduğumuzu ama Mesih'in bizi örttüğünü söylemiştir. Bütün bunlar iyi ve doğrudur. Ancak Luther, Mesih'in bizi kutsallaştırmak için gerçekleştirdiği işten söz etmeyi unutmuştur. Tanrı bizim günahlı "dışkı"mızı örtüp bizi cennette günahsız kılmakla kalmaz, aynı zamanda şu anda bile bizi altın gibi arıtma sürecindedir.
SORU: Günümüzde Yakup Kitabı'nda yazılı olanların, özgün olarak yazılmış olanların güvenilir bir şekilde korunmuş biçimi olup olmadığını nasıl biliyoruz?
YANIT: Bunun en az iki nedeni vardır:
1. Tanrı, Yeşaya 55:10-11; Yeşaya 59:21; Yeşaya 40:6-8; 1 Petrus 1:24-25; Matta 24:35'de Kendi Sözü'nü korumaya söz vermiştir.
2. İlk kilisenin kanıtı. Aşağıda, Yakup'taki ayetlerden söz eden ilk kilise yazarlarından bazıları yer almaktadır:
Romalı Klement (M.S. 97/98) Yakup 4:6'yı aktarır (tıpkı 1 Petrus 5:5b; Süleyman'ın Özdeyişleri 3:34 gibi) 1 Klement, bölüm 30, cilt 1, sayfa 13. Başka yazılarında da Yakup'tan söz eder.
Barnaba'nın Mektubu (M.S. 100-150), bölüm 19, sayfa 149, Yakup 1:8'den söz eder.
Hermas Çobanı (M.S. 115-140), Similtude 9, bölüm 23, sayfa 51'de Yakup 4:12'nin yarısını aktarır. Similtude 10, bölüm 4, sayfa 55'de de Yakup 5:19-20'nin bir kısmından söz eder.
2 Klement (M.S. 150 civarı), bölüm 15, sayfa 255, Yakup 2:19-25'den söz eder.
Irenayus (M.S. 182-188) Yakup Kitabı'nda yer alan üç ayetten söz eder.
¼ aktarım: Yakup 2:23. Irenayus Sapkınlıklara Karşı anlamına gelen Irenaeus Against Heresies, kitap 4, bölüm 13, 4 sayfa 478. "İbrahim... ve böylece ‘Tanrı'nın dostu' dendi. Ama Tanrı Sözü..." Tanrı, Yeşaya 41:8b'de "Dostum İbrahim'in torunları!" der.
¾ aktarım: Yakup 2:23b "ve böylece ‘Tanrı'nın dostu' dendi." Bu sözler tam olarak aynı şekilde sadece Yakup 2:23b'de yer alır. Irenaeus Against Heresies, kitap 4, bölüm15.1, sayfa 481.
Muratoriyan Kanonu (M.S. 170-210 civarı) Yakup'tan söz etmez.
İskenderiyeli Klement (M.S. 193-217/220). The Stromata, kitap 3, bölüm 6, sayfa 390 ve kitap 4, bölüm 17, sayfa 428-439'da Yakup 4:6 ve 1 Petrus 5:6'yı aktarır.
Tertulyan (M.S. 198-220 Yakup 1:13'den söz eder. Dua Hakkında anlamına gelen On Prayer bölüm 8, sayfa 684.
Orijen (M.S. 225-254) (M.S. 225-254) de Principiis, kitap 1, bölüm3.6, sayfa 254'de Yakup 4:17'yi aktarır.
Novatyan Aleyhinde Yazarı Bilinmeyen Bir Tez (M.S. 254-256) sayfa 661'da Yakup 4:6'nın yarısını aktarır.
İskenderiyeli Diyonisyus (M.S. 246-265) Luka'nın Müjdesi anlamına gelen The Gospel According to Luke sayfa 116'da Yakup 1:13'ün bir kısmını aktarır. Ayrıca, Yakup 1:13'ün yarısını da, Luka Üzerinde Bir Yorum anlamına gelen An Exposition of Luke 22. 46. vb. sayfa 119'da aktarır.
İznik'ten Sonra
½ aktarım, Eusebius'un Kilise Tarihi anlamına gelen Eusebius' Ecclesiastical History (M.S. 323-326) kitap 2, bölüm23 sayfa 128, Yakup ve Yahuda'nın kendi isimlerini taşıyan mektuplar yazdıklarını ancak bu mektupları onların yazıp yazmadığının tartışıldığını söyler. İznik ve İznik Sonrası Atalar, İkinci Dizi anlamına gelen Nicene ve Post-Nicene Fathers Second Series, cilt 1, sayfa 128.
Poitiersli Hilari (M.S. 355-367/268) Yakup'tan aktarma yapar.
Athanasyus (M.S. 367) Yakup Kitabı'ndan belirli ayetlerden söz etmez ama Festal Letter 39, sayfa 552'de Yeni Antlaşma kitaplarını listeler.
Laodikya Sinodu (Frigya'da) (M.S. 343-381, 363)
Yeruşalimli Kril (M.S. 349-386 civarı) Ders 4.36 sayfa 28'da yer alan Yakup, Petrus, Yuhanna ve Yahuda'nın Yedi Katolik Mektubu anlamına gelen "Seven Catholic Epistles of James, Peter, John and Jude"da Yakup'tan söz eder.
Nanzianzenli Gregory (M.S. 330-391) Yakup'tan söz eder.
Amphilochius (M.S. -394) Iambi ad Seleucum
Kör Didimus (M.S. 398), Yakup 1:12,2:3'ü Yakup tarafından yazılmış olarak aktarır. Zekeriya Hakkında Yorum Kitabı anlamına gelen Commentary on Zechariah 6, sayfa 129-130.
Kör Didimus (M.S. 398), Yakup 1:27'yi tarafından yazılmış olarak aktarır. Commentary on Zechariah 7, sayfa 138
Salamisli Epifaniyus of (M.S. 360-403) dört müjdeden, Pavlus'un 14 mektubundan, Yakup, Petrus, Yuhanna, Yahuda, Elçilerin İşleri, Yuhanna'nın Vahyi'nden, Süleyman'ın Bilgeliğinden ve Sirak'tan (=Ecclesiasticus) söz eder.
Rufinus (M.S. 374-406) Yakup Kitabı'ndan Kutsal Yazılar olarak söz eder.
John Chrysostom (M.S. 392-407) Yakup 2:18'in sonuncu üçte bir kısmını "şöyle diyor" şeklinde aktarır. Yuhanna Müjdesi Üzerinde Vaazlar anlamına gelen Homilies on the Gospel of St. John, Yuhanna Hakkındaki Vaaz 72, 13:20, cilt 14, sayfa 267.
Yuhanna Chrysostom (M.S. 392-307), Yakup 2:13'ün dörtte üçünü in Filimun Hakkında Vaazlar anlamına gelen Homilies on Philemon, Vaaz 3, ayet 25, sayfa 556.
Chromatius (M.S. 407'de ölmüştür)
Jerome (M.S. 373-420)
Bragalı Orosius/Hosius (M.S. 414-418)
Kartaca Konseyi (M.S. 393-419)
John Cassian (M.S. 419-430), Baş keşiş Isaac'ın İlk Konferansı anlamına gelen First Conference of the Abbot Isaac bölüm 23, sayfa 395'de Yakup 1:12'in yarısını aktarır.
John Cassian (M.S. 419-430) First Conference of the Abbot Isaac bölüm 22, sayfa 395'de, Yakup 2:13'ün yarısını aktarır.
John Cassian (M.S. 419-430) Başkeşiş Nesteros'un İlk Konferansı anlamına gelen First Conference of the Abbot Nesteros, bölüm 9, sayfa 439'da Yakup 1:19'un yarısını aktarır.
Jerome M.S. (M.S. 373-420)
Hippolu Augustin (M.S. 388-430) Tanrı'nın Kenti anlamına gelen The City of God, kitap 19, bölüm 26, sayfa 419'da Elçi Yakup'tan söz eder ve Yakup 2:13'ün dörtte üçünü ele alır.
Sokrates'in Kilise Tarihi anlamına gelen Socrates' Ecclesiastical History (M.S. 400-439 civarı)
İskenderiyeli Kiril (M.S. 444)
Yeruşalimli Hesyus (M.S. -450) (daha sonra) Yakup 2:3'den söz eder.
Eucharius (M.S. 424-455 civarı) Instructiones
Speculum (V. yüzyıl)
Romalı Papa Leo I (M.S. 440-461)
Aquitaineli Prosper (M.S. 425-465), Yakup 1:17'den Elçi Yakup tarafından yazılmış olarak söz eder.
Salvian (M.S. 480 civarı)
Sahte kitaplar arasında
İskenderiyeli Petrus (M.S. 306,285-311), Petrus'un Gerçek İşleri anlamına gelen The Genuine Acts Peter, sayfa 258'de Yakup'tan söz eder.
3. Yakup'un elimizdeki en eski el yazmaları, el yazmaları arasında küçük farklılıklar olduğunu ama tanrıbilimsel olarak hiçbir hata olmadığını göstermektedir. Aşağıda VIII. yüzyıl öncesine ait bazı elyazmaları listelenmiştir: .
p20 (=Oxyrhynchus papirüsü 1171) III. yüzyıl. Yakup 2:19-3:2; (3:3, 96 mektubun 6'sında yer alır); 3:4-9) Bu elyazmasının bir fotoğrafı, Yeni Antlaşma'nın En Eski Elyazmalarının Bütün Metni anlamına gelen
The Complete Text of the Earliest New Testament Manuscripts sayfa 96'da yer almaktadır. Bu kitap ayrıca, elyazmasındaki el yazısının P. Egerton 4'ün 2 Tarihler ve Romalılar'ın bir elyazması olan p27 elyazmasına çok benzediğini de yazmaktadır. İskenderiye metni.
III. yüzyıl - 1968 – Yeni Antlaşma'nın Metni anlamına gelen The Text of the New Testament 3:3'den söz etmez.
III. yüzyıl - 1998 - Aland et al. Düzeltilmiş dördüncü baskı
p23 Urbana (III. Yüzyılın başları) (=papyrus Oxyrhynchus 1229 (Yakup 1:10-12, 15-18) Bunun bir fotoğrafı Yeni Antlaşma'nın En Eski Elyazmalarının Bütün Metni anlamına gelen The Complete Text of the Earliest New Testament Manuscripts, sayfa 102.
III. yüzyılın başı - 1968 - The Text of the Yeni Antlaşma.
p54 V. ve VI. yüzyıl. (Yakup 2:16-18, 2:21?; 2:22-26; 3:2-4) Vaticanus, Sinaiticus ve Ephraemi Rescriptus ile uyum içindedir.
V./VI. yüzyıl - 1968 - The Text of the New Testament, 2:21'i içermez
p74 (=Bodmer 17) Elçilerin İşleri 1:2-5,7-11,13-15,18-19,22-25; 2:2-4; 2:6-3:26; 4:2-6,8-27; 4:29-27:25; 27:27-28:31; Yakup 1:1-6,8-19,21-23,25,27; 2:1-3,5-15; 18-22, 25-26; 3:1,5-6,10-12,14,17-18; 4:8,11-14; 5:1-3,7-9,12-14,19-20; 1 Petrus 1:1-2,7-8,13,19-20,25; 2:6-7,11-12,18,24; 3:4-5; 2 Petrus 2:21; 3:4,11,16; 1 Yuhanna 1:1,6; 2:1-2,7,13-14,18-19,25-26; 3:1-2,8,14,19-20; 4:1,6-7,12,16-17;5:3-4,9-10,17; 2 Yuhanna 1,6-7,13; 3 Yuhanna 6,12; Yahuda 3,7,12,18,24 (VII. yüzyıl)
VII. yüzyıl - 1968 - The Text of the New Testament, Yakup 2:4 ve 1 Petrus 1:12'yi içerir.
VII. yüzyıl - 1975 - Aland ve diğerleri. Üçüncü baskı
VI. yüzyıl - 1998 - Aland ve diğerleri. düzeltilmiş dördüncü baskı
p100 (=papyrus Oxyrhynchus 4449) Yakup 3:13-4:4; 4:9-5:1 (III. ya da IV. yüzyıl)
Vaticanus [B] (M.S. 325-350), Sinaiticus [Si] (M.S. 340-350) ve Alexandrinus [A] (M.S. 450), hepsi de Yakup Kitabı'nı içerir.
Bohairic Koptic [Boh] III./IV. yüzyıl
Sahidic Koptic [Sah] III./IV. yüzyıl
Ephraemi Rescriptus V. yüzyıl (Yakup 1:1-4:2)
0166 V. yüzyıl. (Yakup 1:11)
0173 V. yüzyıl. (Yakup 1:25-27)
Ermeni [Arm] V. yüzyıldan
Gürcü [Geo] V. yüzyıldan
Etiyopya [Eth] M.S. 500 civarından
Peshitta Süryanicesi [Syr P] M.S. 375-400
Philoxenian Süryanicesi M.S. 507/508
Heraclean Süryanicesi [Syr Her]
Filistin Süryanicesi [Syr Pal] (Yakup 1:1-12)
Yeni Uluslararası Grekçe Yeni Antlaşma Yakup Hakkındaki Yorum Kitabı anlamına gelen New International Greek Testament Commentary on James, sayfa 59-60'a göre, Yakup Kitabı'nın hiçbir "batı ailesi" metni yoktur, sadece İskenderiye ve Bizans metinleri vardır.
Diğer notlar, Muratoryan Kanonu'nun (M.S. 170 civarı) Yakup, İbraniler, ya da 1 ve 2 Petrus'u içermediğidir.
Yakup'un ilk elyazmaları hakkında daha fazla bilgi için bkz. www.BibleQuery.org/jmsMss.html